Een bezoek aan de Freedom Flotilla in Kopenhagen
Jonathan Ofir, 24 mei 2018
Deze zomer vaart er weer een Freedom Flotilla naar Gaza met verschillende boten uit verschillende landen. Verschillende boten hebben een paar dagen lang in Kopenhagen aangelegd als onderdeel van hun reis naar Gaza, dat ze eind juli willen bereiken.
Tussen 2008 tot 2016 hebben 31 boten de blokkade aangevochten. (De flotilla’s gingen niet in 2017.) Deze boten varen om de Israelische marineblokkade van Gaza te doorbreken. Deze is onderdeel van de belegering van Gaza die al meer dan een decennium duurt. De flotilla’s zijn herhaaldelijk tegengehouden om naar Gaza te reizen; de meest dodelijke gebeurtenis was de Israelische commando-aanval op de Turkse Mavi Marmara in 2010, toen tien activisten door de Israelische soldaten in internationale wateren werden gedood.
Tot mijn genoegen kan ik het bemanningslid Zohar Chamberlain Regev interviewen, die toevallig ook joods-Israelisch is en in Spanje woont. Het volledige interview kan hier op de video worden bekeken, maar hieronder zet ik enkele belangrijke opmerkingen op papier.
Zohar is lid van de Freedom Flotilla Coalition en ze heeft in 2012 en 2015 deelgenomen aan twee Vrijheidsflotilla’s naar Gaza, maar ze is nooit tot het ‘confrontatiepunt’ meegevaren wat ze deze keer wel zal doen. Ik vraag haar hoe ze denkt over het meegaan tot dit ‘confrontatiepunt’, dat waarschijnlijk ver van Israel in de internationale wateren zal liggen, waar ze zal worden gearresteerd door de Israelische marine en mogelijk erger, gezien de eerdere dodelijke confrontatie.
Zohar: “Nou, ten eerste vinden we dat het moet gebeuren. Het feit dat de illegale blokkade in Gaza voortduurt, dwingt ons ertoe om hiertegen in actie te blijven komen. En onze directe, niet-gewelddadige directe actie is zowel gericht op solidariteit met de Palestijnen in Gaza als op de internationale gemeenschap, het maatschappelijk middenveld, om druk uit te oefenen op regeringen wereldwijd om ervoor te zorgen dat Israel de blokkade opheft. Dus de kwestie van daadwerkelijk Gaza bereiken of onderschept worden, is niet aan de orde.
Wat we doen, is wat we hier in Kopenhagen doen. We zetten het probleem op de internationale agenda. We leggen mensen uit wat er in Palestina gebeurt, wat er in Gaza gebeurt. We leggen uit hoe de blokkade volgens het internationaal recht illegaal is – de blokkade in Gaza wordt door Israel gebruikt als een collectieve straf, die verboden is door de Geneefse conventies. Dus we moeten het doen. ”
We praten over het feit dat kritiek op en protesten tegen Israël als crimineel wordt bestempeld. Bijvoorbeeld de wetten die aanhangers van BDS van ‘onwettelijk’ optreden beschuldigen. Israëlische ministers die activisten ervan beschuldigen ‘terroristen’ te zijn. Zohar is verschillende keren op de luchthaven Ben Goerion tegengehouden en ondervraagd over haar activiteiten. De laatste keer dat ze Israel binnenkwam was in 2015 en ze werd door de ondervragers van ‘delegitimization’ beschuldigd. Ze werd gevraagd om naar een ‘politiebureau’ in Tel Aviv te gaan, dat een centrum van de Shin Bet (binnenlandse geheime dienst) bleek te zijn. Zohar werd naar haar activiteiten gevraagd, maar ze weigerde meer informatie vrij te geven zonder een advocaat, en ze lieten haar gaan. Als Zohar geen Israelisch staatsburger was, zou haar waarschijnlijk de toegang zijn geweigerd.
Zohar: “Wat we juist proberen te doen, is om de Israelische propaganda tegen te gaan, die zegt dat we Israël in een kwaad daglicht stellen. BDS of de directe actie van de Flotilla is niet bedoeld om iets tegen de wet te doen- we leggen gewoon de werkelijkheid bloot. En wat Israel doet, met zijn beleid, is elke legitimiteit aan zijn bestaan ontnemen. ”
Ik noem het recente BDS-inreisverbod voor verschillende internationale organisaties, waaronder Jewish Voice for Peace, en zeg dat zelfs joden niet meer zo beschermd lijken te worden door Israel – dat het meer een kwestie wordt wat voor soort joden ze zijn, en of ze het Israelische beleid ondersteunen of niet. Ik vraag Zohar waar ze denkt dat het naartoe gaat.
Zohar: “Ik denk nu aan Duitsland in de jaren dertig. Ik denk dat de Israelische samenleving daarop afstevent. Dus ik weet niet wat ze met mij zullen doen. Ze zouden me kunnen beschuldigen van verraad of wat dan ook – ik weet het niet. Het hangt er ook mee samen wat hen van pas komt. Ze willen niet dat we enige publiciteit krijgen – dus ik weet niet wat ze zullen doen. Maar ik maak me echt zorgen over deze trend in de Israelische samenleving, waar alles verdraaid wordt.
Ik heb vandaag net gelezen over de demonstraties in Haifa uit protest tegen de schietpartijen in Gaza en de demonstranten zeggen: ‘We zeggen alleen dat Arabieren en Joden geen vijanden willen zijn, en onze tegenstanders zeggen ‘Ja’ tegen het moorden, en dan worden wij afgeschilderd als aanhangers van terrorisme en zij worden als echt tolerant neergezet. ‘ Weet je, dit is allemaal echt zoals George Orwell’s 1984. […]
Voor mij is dit een heel persoonlijke kwestie. Ik zie mijn maatschappij, ik zie dat deze een pathologisch proces doormaakt en ik ben gewoon ongerust. Ik denk dat we iets moeten doen. Als Israeli’s hebben we de driedubbele verplichting om ons tegen dit vreselijke proces te weer te stellen. ”
We praten over de recente Grote Mars van Terugkeer en de daaruit voortvloeiende bloedbaden en hoe Palestijnen in Gaza geprobeerd hebben om zichzelf in deze protesten zichtbaar te maken. Ik spreek over de trieste en wrede logica van het feit dat de Gaza-demonstranten letterlijk hun leven gegeven om zichtbaar te worden. En dat de bemanning op de flotilla ook probeert Gaza zichtbaar te maken door erheen te varen, zelfs als ze niet verwachten de kust van Gaza te bereiken.
Zohar reageert: “Precies. Het is jammer, maar het lijkt erop dat de media geen aandacht eraan besteden, tenzij je echt iets doet. We zijn gewoon een stel mensen, gewone mensen, uit alle lagen van de bevolking, uit tien of twaalf verschillende landen, die gewoon iets proberen te doen – in feite om ons eigen geweten te redden. Wat zeg je tegen de volgende generatie? Wat heb je gedaan toen Gaza stierf? Wat deed je toen het leed in Palestina zo zichtbaar werd?
Het verbreken van de mediablokkade is onze grootste uitdaging. Of we daadwerkelijk de fysieke blokkade van Gaza kunnen doorbreken, komt op de tweede plaats. Daarom geven we al deze interviews in de hoop dat onze woord naar buiten zullen komen. Gisteren toen ik in Kopenhagen aankwam en al die mensen daar zag, misschien zal er iets blijven hangen. We kampen in deze tijd met een overdosis aan informatie en het is moeilijk om te zien wat je niet wilt zien. Er kan een boot voorbij komen met deze [Palestijnse] vlag en je vraagt je af: waarom? Waarom doen deze mensen dat? ‘- dit proberen we te doen. Dit is de reden waarom de reis belangrijker is dan de bestemming. ”
Met deze ernstige woorden eindigt ons interview. De vloot gaat verder op zijn reis naar Gaza. Zullen ze ooit de kust van Gaza bereiken? Zohar maakt zich geen zorgen. De reis is belangrijker dan de bestemming en de boodschap van solidariteit die deze activisten met zich meedragen, is een missie op zich.
Bron: Mondoweiss, 24 mei 2018
Jonathan Ofir is een Israelisch musicus, dirigent, blogger en schrijver, woonachtig in Denemarken
Zie ook Jonathan Ofir.
